Het terrasjesgeprek – het verhaal van een geschakelde

Het terrasjesgeprek – het verhaal van een geschakelde

Door: Saskia Schurman, medewerker Schakelteam

Hij heeft een brief gekregen, van de woningbouw. Een vriendelijke brief, maar toch zo opgesteld dat er een actie van hem verwacht wordt. Iets in de trant van: “Wij hebben geconstateerd dat uw woning minder toegankelijk is door de overmaat aan spullen die in de gang staan. Dit levert een gevaarlijke situatie op voor u en uw medebewoners als er brand ontstaat.  Wilt u contact met ons opnemen?”

Gelukkig realiseerde hij zich dat hij ook echt contact op moest nemen, want het klopte gewoon, de troep in de gang. Hij weet eigenlijk gewoon niet meer waar hij met opruimen moet beginnen, en beseft dat hij dit niet alleen kan. Hij belt de volgende dag naar de woningbouwvereniging.

Tijdens het telefoongesprek oppert de woningbouwvereniging dat het Schakelteam hierin ondersteuning kan bieden, en of ze zijn telefoonnummer kunnen doorgeven. Dat mag.

Het Schakelteam belt diezelfde dag nog en een afspraak is snel gemaakt. En ja, we begrijpen best wel dat je dan niet thuis wil afspreken. Diezelfde week nog ontmoeten we elkaar op een terrasje in de Havenkom. En eigenlijk hoor ik vooral heel veel dingen die (weer) goed gaan. Bijna uit de schuldhulpverlening, leuk werk, een fijne relatie en met vlag en wimpel de GGZ-behandeling afgerond. Maar dat overzicht, dat letterlijk overzicht houden over en organiseren van al je spullen, dat lukt maar niet. Dat is jammer, want het geeft extra stress en belemmert je voortgang.

En ja, je wilt graag hulp. Als een soort laatste zetje om echt je leven weer te kunnen leven!

Ik zoek contact met het wijkteam, dat gaat in eerste instantie digitaal. Samen spreken we af wat jouw voorkeur heeft in dit contact. Je vindt het best spannend, ook omdat je je schaamt dat je dit laatste stukje in je leven nog steeds nog niet op orde hebt.

De afspraak met het wijkteam is gemaakt, bij jou thuis. Je zegt de afspraak af, en dat snap ik zomaar. We maken een nieuwe afspraak, bij jou voor de deur en dan lopen we samen op naar het kantoor van het  wijkteam om het gesprek te voeren. Deze afspraak zeg je ook af, via de app.

Ondertussen heb ik, met jouw toestemming ook contact met het wijkteam. Ik stel ten slotte voor om het keukentafelgesprek op hetzelfde terrasje (terrasjesgesprek!) te voeren. Jij stemt in, de wijkteammedewerker ook … afspraak gemaakt!

Dan geef je aan dat je ook wel iets van je chaos durft te laten zien, je maakt foto’s van de gang, de huiskamer en de badkamer.

Het is een bijzondere setting een paar dagen later. Drie mensen die elkaar nauwelijks kennen en samen zoeken naar een oplossing. De foto’s zijn helpend, en we zien nu echt waar je tegen aanloopt. Na 45 minuten denken we de oplossing gevonden te hebben.

Aan het eind van de middag krijgen jij en ik bericht dat het is opgepakt, en dat je voor de komende 3 maanden ondersteuning ontvangt. Een begin, zodat er met deze hulp wellicht een plan gemaakt kan worden voor structurele ondersteuning. Maar misschien is dat niet eens nodig?