Geen keuken – het verhaal van een geschakelde
Door: Pascale Cult, medewerker Schakelteam vanuit de GGZ
Voor een schakelaar van Schakelteam Almere zijn geen dag en geen vraag hetzelfde. Soms ben ik lang bezig om stap voor stap iemands vertrouwen te winnen. Dit keer gaat mijn verhaal over een praktische vraag van een kwetsbare mevrouw met wie ik al langer contact heb. Toen ik eenmaal bij haar binnen mocht komen bleek dat zij al geruime tijd zonder keuken leefde, omdat er destijds bij de plaatsing van alles misging en zij niet bij machte was dit op te lossen. Samen met haar zocht ik een aannemer. En deze week is het dan eindelijk zo ver: de keuken wordt na vele maanden wachten bij mevrouw herplaatst.
De aannemer is 4 hele dagen bezig om alles te herstellen wat destijds niet goed is gemonteerd en geplaatst. Dat is leuk maar ook reuze spannend, en levert best veel stress op: onbekende personen in je woning, alles staat op zijn kop, het is chaos, je moet grenzen aangeven, duidelijke vragen durven stellen, en ga zo maar door.
Maar ondanks deze obstakels verlopen de werkzaamheden prima en is het einde inmiddels in zicht.
Dat mevrouw met een lach afscheid neemt en de toekomst weer zonnig tegemoetziet omdat haar woning na zoveel jaren klaar is om lekker in te leven, doet mij extra goed. Op de valreep hebben we het er ook nog over dat de woning grondig schoongemaakt moet worden na de verbouwing. Mevrouw zou hier graag wat hulp bij willen want het is al zoveel allemaal. Ik bel mijn schakelcollega Saskia of ze iemand in haar netwerk kent die op korte termijn zou kunnen helpen. Binnen een uur hebben we een dame geregeld die vrijdag komt schoonmaken. Tegen betaling maar dat heeft mevrouw er graag voor over. Dat is pas snel schakelen en handen uit de mouwen steken!
Als kers op de taart mag ik volgende week als eerste het resultaat komen bewonderen. Ik ben erg benieuwd en zo blij voor mevrouw 😊.
Na vele jaren kan ze straks weer lekker koken, mensen uitnodigen en trots zijn op wat ze heeft bereikt.
#trotsisheteindevanhetverhaal
Geduld, vertrouwen, moed – het verhaal van een geschakelde
Door Sabine Bulder, medewerker Schakelteam als ervaringsdeskundige
Wanneer je te maken hebt met psychische kwetsbaarheid en veel bent kwijtgeraakt, is het vaak moeilijk om de draad weer op te pakken. Dit Schakelverhaal laat zien hoe een ervaringsdeskundige van het Schakelteam met een geduldig luisterend oor iemand het vertrouwen en de moed geeft om de weg naar herstel in te slaan.
Zijn psychiater had aangegeven dat het Schakelteam wellicht iets voor hem zou kunnen betekenen. Hij zocht zelf contact en een persoonlijke afspraak volgde. Tijdens ons eerste gesprek bleek dat er veel speelde, maar vooral ook wanhoop. Na een goede periode was het weer mis. Werk en relaties weg, perspectief zoek, leegte en eenzaamheid alom. Hij wilde niets liever dan eruit komen, maar tastte in het duister waar te beginnen. Er was zoveel dat zijn aandacht nodig had. Gelukkig had hij al wel een GGz behandelaar en ook ondersteuning op het gebied van zijn administratie, maar dat was niet genoeg.
Er volgden nieuwe afspraken. Al wandelend kon meneer zijn hart luchten en zijn frustraties bij me uiten. Er kwamen thema’s langs als rouw, zoeken naar perspectief, doorstaan, acceptatie en verwachtingen. We stonden stil bij de vraag welke betekenis die voor hem hebben en hoe hij daarmee om kan gaan. Gaandeweg werden het gesprekken waarbij ik als ervaringsdeskundige mijn eigen ervaringen, belevingen en ervaringskennis kon toevoegen, wat steunend werkte door de herkenning en erkenning die dat bood. Bovenal gaf het hem vertrouwen. ‘Het geeft wat lucht’ merkte hij op. En als hij de moed pakte om weer eens met vrienden af te spreken, kon hij de frustraties soms ook even ‘thuis’ laten en hen daar niet mee overladen.
Het luisteren en meebewegen zette de weg naar herstel in. Al wandelend ben ik af en toe met hem bij ontmoetingspunten in de buurt langsgegaan, zodat hij daar kon kennismaken. Ook hebben we soms aangesloten bij de wandelgroep van het Schakelteam. Op een ongedwongen manier leerde hij wat meer mensen kennen. Inmiddels gaat hij zelf nu ook wel eens langs voor een kopje koffie en om even ‘hallo’ te zeggen.
We spraken ook over het weer, de natuur om ons heen, de honden en eenden, en wat hem nog meer interesseerde. We brainstormden over wat voor hem iets zou kunnen zijn om weer actiever te worden, waarna hij zelf met een duidelijk idee kwam. Hij is zelf op pad gegaan en heeft als vrijwilliger op de fiets een wederkerige match gevonden. Het is nu voldoende om af en toe even bij te praten.
Het terrasjesgeprek – het verhaal van een geschakelde
Door: Saskia Schurman, medewerker Schakelteam
Hij heeft een brief gekregen, van de woningbouw. Een vriendelijke brief, maar toch zo opgesteld dat er een actie van hem verwacht wordt. Iets in de trant van: “Wij hebben geconstateerd dat uw woning minder toegankelijk is door de overmaat aan spullen die in de gang staan. Dit levert een gevaarlijke situatie op voor u en uw medebewoners als er brand ontstaat. Wilt u contact met ons opnemen?”
Gelukkig realiseerde hij zich dat hij ook echt contact op moest nemen, want het klopte gewoon, de troep in de gang. Hij weet eigenlijk gewoon niet meer waar hij met opruimen moet beginnen, en beseft dat hij dit niet alleen kan. Hij belt de volgende dag naar de woningbouwvereniging.
Tijdens het telefoongesprek oppert de woningbouwvereniging dat het Schakelteam hierin ondersteuning kan bieden, en of ze zijn telefoonnummer kunnen doorgeven. Dat mag.
Het Schakelteam belt diezelfde dag nog en een afspraak is snel gemaakt. En ja, we begrijpen best wel dat je dan niet thuis wil afspreken. Diezelfde week nog ontmoeten we elkaar op een terrasje in de Havenkom. En eigenlijk hoor ik vooral heel veel dingen die (weer) goed gaan. Bijna uit de schuldhulpverlening, leuk werk, een fijne relatie en met vlag en wimpel de GGZ-behandeling afgerond. Maar dat overzicht, dat letterlijk overzicht houden over en organiseren van al je spullen, dat lukt maar niet. Dat is jammer, want het geeft extra stress en belemmert je voortgang.
En ja, je wilt graag hulp. Als een soort laatste zetje om echt je leven weer te kunnen leven!
Ik zoek contact met het wijkteam, dat gaat in eerste instantie digitaal. Samen spreken we af wat jouw voorkeur heeft in dit contact. Je vindt het best spannend, ook omdat je je schaamt dat je dit laatste stukje in je leven nog steeds nog niet op orde hebt.
De afspraak met het wijkteam is gemaakt, bij jou thuis. Je zegt de afspraak af, en dat snap ik zomaar. We maken een nieuwe afspraak, bij jou voor de deur en dan lopen we samen op naar het kantoor van het wijkteam om het gesprek te voeren. Deze afspraak zeg je ook af, via de app.
Ondertussen heb ik, met jouw toestemming ook contact met het wijkteam. Ik stel ten slotte voor om het keukentafelgesprek op hetzelfde terrasje (terrasjesgesprek!) te voeren. Jij stemt in, de wijkteammedewerker ook … afspraak gemaakt!
Dan geef je aan dat je ook wel iets van je chaos durft te laten zien, je maakt foto’s van de gang, de huiskamer en de badkamer.
Het is een bijzondere setting een paar dagen later. Drie mensen die elkaar nauwelijks kennen en samen zoeken naar een oplossing. De foto’s zijn helpend, en we zien nu echt waar je tegen aanloopt. Na 45 minuten denken we de oplossing gevonden te hebben.
Aan het eind van de middag krijgen jij en ik bericht dat het is opgepakt, en dat je voor de komende 3 maanden ondersteuning ontvangt. Een begin, zodat er met deze hulp wellicht een plan gemaakt kan worden voor structurele ondersteuning. Maar misschien is dat niet eens nodig?
ER OP UIT; één vraag mondt uit in verschillende buurtinitiatieven – het verhaal van een geschakelde
Door: Sabine Bulder, medewerker Schakelteam als ervaringsdeskundige
Een bewoner met psychische kwetsbaarheid wilde graag nieuwe vrienden maken, om daar gezellig wat dingen mee te kunnen doen. Deze bewoner was niet alleen en had mensen om zich heen, toch speelde eenzaamheid een rol. Nou is vrienden vinden niet iets wat zomaar oproepbaar is, maar iets wat ontstaat als het klikt. En een klik met mensen vind je soms het best als je een gedeelde interesse hebt en een gelegenheid om andere mensen te ontmoeten. Dus besprak ik met haar, vaak al wandelend, wat dat ‘gezellig dingen doen’ voor haar inhoudt. Zo werd duidelijk dat haar interesses breed zijn, en dat ze al best actief was.
Mevrouw gaf echter ook aan dat iets zelfstandig ondernemen voor haar moeilijk is. De dokter had er ook een diagnose voor. Als Schakelaar die op zoek is naar iemands mogelijkheden en krachten, vind ik zo’n diagnose niet belangrijk. Zo’n diagnose onderstreept vaak het probleem, in plaats van dat het ruimte schept voor herstel en groei (waarbij ik de problemen ook weer niet wil onderschatten).
Het was best een krachtige vrouw, maar gezien haar situatie was het ervaren van een drempel om ‘iets alleen te ondernemen’ helemaal niet zo gek. Al wandelend hebben we het daar ook over gehad.
Als Schakelaar kom ik bij bewoners vaker de vraag en behoefte tegen om het eigen netwerk uit te breiden, nieuwe gezichten te leren kennen en samen dingen te doen. In de afgelopen tijd met veel lockdowns en dus weinig activiteiten was dit lastig te verwezenlijken. Maar het gaf wel tijd om te oriënteren op mogelijkheden voor ná die periode.
Zoals gezegd was de betreffende bewoner breed geïnteresseerd, bijvoorbeeld in een groepsuitje, museumbezoek, een proeverij of bezoek aan een natuurgebied, of ander vertier waarbij zij op een ontspannen manier andere mensen zou kunnen ontmoeten. Maar het zou dan wel fijn zal zijn als dat kon met een paar bekende gezichten.
De maandelijkse ‘Schakelwandelingen’ die wij organiseren blijken een goed middel te zijn om andere bewoners in de buurt te leren kennen. In gesprek met deze groep werd me duidelijk dat ook andere bewoners het een goed idee vonden om uitjes in de buurt te organiseren. Want dat was er niet. Met die vraag heb ik een lijntje gelegd met de opbouwwerker van het wijkteam. Zij is in gesprek gegaan met deze bewoners en samen zijn ze nu bezig ‘uitjes voor de wijk’ vorm te geven. Zo leidde de vraag van één bewoner tot een activiteit voor een veel grotere groep.
Overigens is wandelen ook een grote hobby van degene met wie dit verhaal begon. Wekelijks een stevige wandeling, even een paar uur de benen strekken en wat kilometers maken. Graag vanaf de eigen woonomgeving. ‘Misschien vinden andere mensen dat ook leuk’ merkte ze op. Ook dit heb ik de opbouwwerker uit het wijkteam voorgelegd. Die heeft dit opgepikt en ondersteunt en helpt deze bewoner nu. Inmiddels is er een eerste ‘uitje’ geweest waarvoor best animo was en waar ook een paar nieuwe gezichten op afkwamen. Hetzelfde geldt voor de stevige wandeling. Zo is de afgelopen tijd de binding van een netwerk van bewoners uitgebreid en verstevigd, waarbij ook andere bewoners zich zo nu en dan aansluiten.
Met dit verhaal wil ik illustreren hoe uit één gelaagde vraag, meerdere leuke initiatieven in de buurt ontstaan. Hoe mensen die het door omstandigheden lastig vinden om initiatieven te ontplooien, in samenwerking en verbinding kunnen groeien. Want door naast deze inwoner te gaan staan en haar te ondersteunen bij het leggen van contact kon zij haar sterke kanten naar boven laten komen en is de wijk twee initiatieven rijker. Dank je wel, zeggen we dan.
Het Schakelteam is er voor bewoners met een psychische kwetsbaarheid en iedereen in hun omgeving. In deze tijden van corona organiseert het Schakelteam extra digitale huiskamers voor ontmoeting en gezellige activiteiten. Daarnaast zijn we natuurlijk gewoon bereikbaar voor een luisterend oor of een schakelvraag. Ook maken we nog geregeld wandelingen in koppels vanuit Stedenwijk. Neem contact op met één van onze medewerkers:
Schakelteam Almere Haven
Schakelteam Almere Stedenwijk
Initiatieven tot deelgenotengroep komen samen – het verhaal van een geschakelde
Door: Sabine Bulder, medewerker Schakelteam als ervaringsdeskundige
Een zorgprofessional neemt contact met mij. Zij zegt: ‘Ik denk dat je misschien wel wat kunt met een vraag die een cliënt van mij stelde’. We maken een afspraak om kennis te maken. Het kennismakingsgesprek gaat al snel over ervaringen met deelgenotengroepen. We zijn het eens over de meerwaarde er van.
Mevrouw geeft aan graag een praatgroep te willen opzetten voor het delen van ervaringen onder mensen die vallen op mensen van hetzelfde geslacht. Ondanks dat Almere een grote stad is, blijkt er nauwelijks zo’n initiatief te bestaan. Omdat we te maken hebben met een lockdown vanwege Corona, is het niet mogelijk om zo’n groep meteen op te zetten. We kunnen ons echter wel oriënteren op wat straks de mogelijkheden zullen zijn. Hierbij wordt ook duidelijk dat mevrouw haar grenzen moet bewaken. Ze kan het initiatief dus niet zelf opzetten. Het is ook belangrijk dat zij niet alleen de groepsgesprekken zal gaan leiden.
Ik bespreek de wens van mevrouw met een opbouwwerker van het Wijkteam. Toevallig is tijdens een rondje door de wijk door een aantal andere bewoners dezelfde wens uitgesproken. De opbouwwerker wil dit wel oppakken.
Er volgt een ontmoeting met de bewoners die deze wens hebben en ook mevrouw maakt kennis. Op verzoek van mevrouw ben ik erbij om wat ruggensteun te bieden in het kader van het leren grenzen stellen. Ze vindt het ook fijn om te laten zien laten zien waar ze mee bezig is.
Inmiddels krijgt het initiatief van deze bewoners -waar mevrouw nu ook toe behoort- steeds mee vorm en hebben er diverse bijeenkomsten plaatsgevonden. Een succesvolle schakeling!
‘Mijn kinderen zijn trots op mij’ – het verhaal van een geschakelde
Door: Gerwin Wallet, medewerker Schakelteam vanuit Welzijnswerk
Een aantal meter van mij vandaan staat hij in de keuken. Met zijn hoofd in een keukenkastje zegt hij voorzichtig: ‘Mijn kinderen zijn trots op mij’.
Ik twijfel of ik de zin goed heb gehoord en herhaal: ‘Je kinderen zijn trots op je?’ Verwachtingsvol volg ik zijn bewegingen. Voorzichtig komt hij aanlopen met een pak appelkoeken en twee warme kopjes koffie. De geur van koffie verspreidt zich in de kamer als hij gaat zitten. Terwijl mijn handen de warmte van de mok voelen, kijkt hij me aan. ‘Ja, mijn kinderen zijn trots op mij’, vertelt hij. ‘Ze weten wat voor stap dit voor mij is.’
In een flits denk ik terug aan een eerdere ontmoeting, waarin hij heeft verteld dat hij zijn vrouw is verloren en hoe hij liefdevol voor haar gezorgd heeft, tot het laatste moment. En hoe hij nu langzamerhand behoefte heeft gekregen om (nieuwe) mensen te ontmoeten, nieuwe verhalen te horen en een nieuw ritme te vinden. Maar… de stap is groot. We gingen daarna samen naar een activiteit en al snel maakte hij daar contact.
En … Terwijl ik een slok neem van mijn koffie “biecht” hij het op: ‘Ik ben zelf ook naar een andere activiteit geweest. Nu ik toch die eerste stap met jou heb gezet, ga ik gewoon verder’. In geuren en kleuren deelt hij enthousiast wat hij daar meemaakte. Er valt een korte stilte, ik kijk deze moedige man aan, en zeg: ‘Ik zie de twinkeling in je ogen’. Zachtjes knikt hij, waarop ik mij aansluit bij zijn kinderen en zeg: ‘Ik ben ook trots op je’.
Het Schakelteam is er voor bewoners met een psychische kwetsbaarheid en iedereen in hun omgeving. In deze tijden van corona organiseert het Schakelteam extra digitale huiskamers voor ontmoeting en gezellige activiteiten. Daarnaast zijn we natuurlijk gewoon bereikbaar voor een luisterend oor of een schakelvraag. Ook maken we nog geregeld wandelingen in koppels vanuit Stedenwijk. Neem contact op met één van onze medewerkers: